- chybić celu
- chybić celu {{/stl_13}}{{stl_7}}'wystrzeliwszy, nie trafić w cel, chybić; o pocisku: ominąć cel': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kilka razy z rzędu chybił celu. Kula chybiła celu o włos. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
chybić celu
Look at other dictionaries:
chybić — dk VIa, chybićbię, chybićbisz, chyb, chybićbił, chybićbiony chybiać ndk I, chybićam, chybićasz, chybićają, chybićaj, chybićał, chybićany «nie trafić do zamierzonego celu» Broń w jego ręku nigdy nie chybia. Strzelił do niego, ale chybił. Chybiony… … Słownik języka polskiego
chybić — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… … Słownik frazeologiczny
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… … Słownik frazeologiczny
cel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} planowy wynik każdego racjonalnego działania; to, do czego się dąży, o co się zabiega : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bliski, realny,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chybiać — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… … Słownik frazeologiczny
utrafić — dk VIa, utrafićfię, utrafićfisz, utraf, utrafićfił, utrafićfiony 1. «dosięgnąć celu, nie chybić (strzelając, rzucając czymś); trafić» dziś zwykle we fraz. Utrafić w czyjąś czułą strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy» ◊ Utrafić… … Słownik języka polskiego
